بررسی شرایط ابرناکی و برخی شاخص های ناپایداری جهت تعیین پتانسیل بارورسازی ابرها در مشهد

ابتدا از اطلاعات ایستگاه هواشناسی سینوپتیک و جو بالای مشهد به مطالعه ابرناکی منطقه بر اساس آمار سالنامه های هواشناسی (2008-1986) پرداخته شده و بیشترین فراوانی رخداد 7 تا 8 هشتم ابری مشخص گردیده است .سپس با توجه به اهمیت ابرهای متوسط و پایین در فرایند بارورسازی، با استفاده از اطلاعات ایستگاه سینوپتیک مشهد (2010-2001)، به بررسی فراوانی تشکیل ابرهای پایین و متوسط و همچنین شرایط ابرناکی ابرهای پایین پرداخته شده و با عنایت به اهمیت ابرهای پایین با رشد و توسعه قائم (شامل ابرهای کومولوس نوع 2، کومولونیمبوس)، در فرآیند بارورسازی ابر1، تشکیل این ابرها در منطقه مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی تشکیل این ابرها نشان داد که بیشترین ابرناکی در فصول سرد و بارانی زمستان و اوایل بهار تشکیل شده است. سپس با استفاده از نمودارهای جو بالای2 موجود دمای پایه ابر، در روزهای همراه با بارندگی و بدون بارندگی در بازه زمانی (1992-2011) تعیین شده است. مبنای استخراج اطلاعات شرایط تمام ابری در نظر گرفته شده و میانگین دما پایه ابر در هر یک از حالات محاسبه شده است. با استفاده از داده های سایت دانشگاه وایومینگ برخی شاخص های ناپایداری، شامل شاخص3 k، شولتر4، آب قابل بارش5 و شاخص cape6  محاسبه شده و میزان هرکدام از آن ها در ساعت z00 در روزهایی که بارندگی رخ داده، در طی سال های 1992-2011 استخراج گردیده است. جهت تعیین مقدار آستانه برای شاخص ها، پس از بررسی همبستگی بین بارش 6 ساعته با هرکدام از شاخص ها بهترین نمودار خطی توسط نرم افزار spss به این داده ها برازش داده شده است. از خروجی ها مشاهده شد، ضریب همبستگی پیرسون بین این شاخص ها و میزان بارش ارتباط مستقیم بسیار ضعیفی را درسطح معنی دار 1٪ و داده ها پراکندگی بسیار بالایی را نشان داده اند